DEFINICJA POJĘCIA: W najprostszym ujęciu konkurencyjność oznacza umiejętność działania i przetrwania w środowisku, w którym dochodzi do konkurowania. Tak pojmowana konkurencyjność jest osadzona w zagadnieniach gospodarczych i można o niej mówić tylko w warunkach gospodarki rynkowej, w której dochodzi do konkurowania między sobą zarówno przedstawicieli strony podażowej, jak i popytowej gospodarki. Konkurencyjność może być odnoszona do obiektów funkcjonujących na różnych szczeblach – poziomach mikro (przedsiębiorstwa), mezo (branże, sektory) czy makro (gospodarki).

ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Geneza badań nad konkurencyjnością międzynarodową nierozerwalnie wiąże się z badaniami nad konkurencją. Korzenie studiów nad konkurencyjnością sięgają zatem ekonomii klasycznej, neoklasycznej oraz ekonomii heterodoksyjnej. W ramach ekonomii heterodoksyjnej ujęto szkołę austriacką, ekonomię ewolucyjną, nurt schumpeteriański i instytucjonalny.

UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: W części problemowej poświęconej konkurencyjności dokonano dekompozycji pojęcia konkurencyjności na następujące wymiary: potencjał konkurencyjny, strategię konkurowania i pozycję konkurencyjną. Scharakteryzowano elementy tworzące poszczególne wymiary i wyjaśniono, że w zakresie każdego z podanych wymiarów konkurencyjności może występować sytuacja przewagi konkurencyjnej bądź luki konkurencyjnej. Trzy wymiary konkurencyjności odniesiono do przedsiębiorstwa, branży i gospodarki.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: W opracowaniu wskazano, że konkurencyjność przedsiębiorstwa jest kluczowa dla konkurencyjności branż czy całych gospodarek. Konceptualne i teoretyczne rozważania nad konkurencyjnością mają przełożenie na praktyczne podejście do oceny konkurencyjności gospodarek z wykorzystaniem międzynarodowych rankingów. Jednym z najbardziej popularnych rankingów jest ten opracowywany przez Światowe Forum Ekonomiczne.