DEFINICJA POJĘCIA: Polityka oparta na dowodach to podejście do tworzenia polityki, które zakłada, że najlepsze rozwiązania polityczne można stworzyć dzięki integracji przeszłych doświadczeń, systematycznie ucząc się i badając. Istotnym celem jest tu ciągłe upewnianie się, że w procesie tworzenia polityk publicznych łączy się cztery perspektywy: doświadczenia adresatów i interesariuszy, głos ekspertów, opinię i system wartości decydentów oraz dowody z badań.

PROBLEMOWE UJĘCIE POJĘCIA: Celem rozdziału jest analiza nurtu polityki opartej na dowodach pod kątem jej istoty i genezy, argumentacji i legitymizacji, zastosowania, kontrowersji i krytyki oraz wyzwań i rekomendacji. Problem i metody badawcze opierają się na krytycznej analizie literatury przedmiotu z zakresu polityki opartej na dowodach, dotyczącej zarówno wymiaru globalnego, jak i lokalnego. Problem badawczy dotyczy założeń i zastosowań paradygmatu polityki opartej na dowodach. Wywód kolejno odpowiada na pytania o istotę polityki opartej na dowodach i określenie jej źródeł, dokonuje przeglądu argumentów na rzecz stosowania polityki opartej na dowodach i przykładów jej wdrożenia, by zakończyć omówieniem głosów krytycznych i wyzwań oraz sformułowaniem rekomendacji.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I ­REKOMENDACJAMI: Przedstawiona analiza konstatuje, że warunkiem powodzenia polityki opar­tej na dowodach jest przekonanie decydentów politycznych o wartości wiedzy, ich umiejętność odróżniania wiedzy bardziej od mniej wartoś­ciowej i traktowanie wiedzy jako zasobu, którym należy zarządzać racjonalnie i odpowiedzialnie. Rekomendacje koncentrują się na czterech wymiarach polityki opartej na dowodach: kadrowym, komunikacyjnym, metodologicznym i instytucjonalnym.