Spór o podmiot w etyce

pdf
Opublikowano
lutego 15, 2024

Streszczenie

DEFINICJA POJĘCIA: Podmiot moralny to byt, któremu w sposób uzasadniony można przypisać sprawstwo i moralną odpowiedzialność za jego czyny.

ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Rozpiętość stanowisk w kwestii podmiotowości można opisać przez wskazanie, jak rozumiana jest podmiotowość w trzech pojawiających się kolejno tradycjach filozoficznych. Wyróżnia się myślicieli uznających za właściwy podmiot moralności jednostkę w pełni autonomiczną i sprawczą, a więc wolną i samoświadomą (filozofia klasyczna), następnie autorów wskazujących na liczne ograniczenia ludzkiej podmiotowości (Nietzsche, Marks, Freud) oraz tych, którzy pojęcie podmiotu traktują jako swoistą iluzję, konstrukt czysto teoretyczny nieznajdujący w rzeczywistości żadnego realnie istniejącego desygnatu (Skinner, determinizm).

UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: Najbardziej dyskutowanymi kwestia­mi dotyczącymi podmiotowości moralnej są warunki, których zaistnienie (bądź brak) pozwala uznać lub podważyć odpowiedzialność moralną sprawcy czynu. Należą do nich przede wszystkim świadomość, wolność i przynajmniej względna stałość tożsamości osoby działającej.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI REKOMENDUJĄCYMI: Etyka, przyjmując jako oczywiste założenie istnienia moralności, zakłada już jakąś formę podmiotowości. W konsekwencji musimy przyjąć istnienie podmiotu spełniającego jej podstawowe wymagania, czyli wolność i świadomość podejmowanych czynów. Pozwala to opowiedzieć się za podmiotem „mocnym” w wersji przedstawionej przez filozofię klasyczną.

Downloads

Download data is not yet available.

Bibliografia

Brandt, R.B. (1996). Etyka. Zagadnienia etyki i metaetyki. Tłum. B. Stanosz. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Duchliński, P., Kobyliński, A., Moń, R., & Podrez, E. (2022). Etyka a problem podmiotu. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum w Krakowie.

Freud, S. (1975). Poza zasadą przyjemności. Tłum. J. Prokopiuk. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Naukowe.

Herbut, J. (1997). Podmiot. W: J. Herbut (red.), Leksykon filozofii klasycznej, (s. 425–426). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Krąpiec, M.A. (1974). Ja – człowiek. Zarys antropologii filozoficznej. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Ingarden, R. (1987). Książeczka o człowieku. Kraków: Wydawnictwo Literackie.

May, R. (1989). Psychologia i dylemat ludzki. Tłum. T. Mieszkowski. Warszawa: PAX.

Marks, K. (1955). Przyczynek do krytyki ekonomii politycznej. Tłum. E. Lipiński. Warszawa: Książka i Wiedza.

Marks, K., & Engels, F. (1961). Ideologia niemiecka. Tłum. K. Błeczszyński, & S. Filmus. W: Dzieła. T. 3. Warszawa: Książka i Wiedza.

Nietzsche, F. (1997). Z genealogii moralności. Pismo polemiczne. Tłum. G. Sowiński. Kraków: Wydawnictwo Znak.

Nietzsche, F. (2011). Nachlass. Pisma z lat 1884–1885. Tłum. G. Kowal. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Renaut, A. (2001). Era jednostki, Przyczynek do historii podmiotowości. Tłum. D. Leszczyński. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Swieżawski, S. (1983). Św. Tomasz na nowo odczytany. Kraków: Wydawnictwo Znak.

Taylor, C.S. (2002). Źródła podmiotowości. Narodziny tożsamości nowoczesnej. Tłum. M. Gruszczyński, O. Latek, A. Lipszyc, & in. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Węgrzecki, A. (1996). Zarys fenomenologii podmiotu. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.