Polityka historyczna a propaganda polityczna
PDF
- jzaryczny, {$userGroup}, 350_Opulski_Polityka historyczna a propaganda polityczna_K.pdf jzaryczny, {$userGroup}, 350_Opulski_Polityka historyczna a propaganda polityczna_K.pdf
- jzaryczny, {$userGroup}, 350en_Opulski_Polityka historyczna a propaganda polityczna_K.pdf jzaryczny, {$userGroup}, 350en_Opulski_Polityka historyczna a propaganda polityczna_K.pdf
Opublikowano
marca 6, 2024
Copyright (c) 2023 Ignatianum University Press
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Streszczenie
DEFINICJA POJĘCIA: Polityka historyczna pozostaje w złożonej relacji z propagandą polityczną rozumianą jako zorganizowane i świadome wywieranie informacyjno-manipulacyjnego wpływu na odbiorcę, by ten postrzegał rzeczywistość i zachowywał się zgodnie z intencjami nadawcy działającego na zlecenie depozytariuszy władzy bądź osób aspirujących do jej sprawowania.
ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Początkowo propagandę rozumiano jako działalność reklamowo-polityczną, która nie denotowała pejoratywnych asocjacji. Dopiero z czasem kojarzono ją coraz częściej z totalitaryzmem i autorytaryzmem. Współcześnie, by zwiększyć skuteczność oddziaływania, propagandyści unikają używania tego terminu.
UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: W systemach niedemokratycznych, gdzie historia jest instrumentalizowana przez władzę, następuje zrównanie propagandy politycznej z polityką historyczną. W krajach demokratycznych krytycy polityki historycznej, zarzucając jej manipulację i fałszowanie przeszłości, de facto utożsamiają ją z propagandą polityczną.
REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Prawidłowo prowadzona polityka historyczna w państwach demokratycznych nie jest propagandą polityczną. Warunkami jej skuteczności jest umiarkowanie i konsensus w wymiarze wewnętrznym, a zewnętrznym – odwoływanie się do wartości innych narodów i wspólnot.
Downloads
Download data is not yet available.
Bibliografia
Arendt, H. (2008). Korzenie totalitaryzmu. Tłum. D. Grinberg, & M. Szawiel. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Bernays, E.L. (2020). Propaganda. Tłum. R. Wierzchoń. Wrocław: Wydawnictwo „Wektory”.
Chwedoruk, R. (2018). Polityka historyczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Cialdini, R. (2021). Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Tłum. B. Wojciszke. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Cichocki, M.A. (2005). Czas silnych tożsamości. W: A. Panecka (red.), Polityka historyczna. Historycy – politycy – prasa, (s. 15–21). Warszawa: Muzeum Powstania Warszawskiego.
Ellul, J. (1973). Propaganda. The Formation of Men’s Attitudes. Tłum. K. Kellen, & J. Lerner. New York: Vintage.
Huang, A. (2020). Combatting and Defeating Chinese Propaganda and Disinformation. A Case Study of Taiwan’s 2020 Elections. Cambridge: Harvard Kennedy School.
Karwat, M. (2022). Manipulacja. Rewizja stereotypów. Warszawa: Wydawnictwo Difin.
Król, E.C. (1999). Propaganda i indoktrynacja narodowego socjalizmu w Niemczech 1919–1945. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm.
Kula, H. (2005). Propaganda współczesna. Istota – właściwości. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Lippmann, W. (2020). Opinia publiczna. Tłum. J. Tegnerowicz. Kraków: Wydawnictwo Animi2.
Patrick, B.A. (2015). 10 przykazań propagandy. Tłum. J. Sugiero, Gliwice: Wydawnictwo Helion.
Pratkinis, A., & Aronson, E. (2004). Wiek propagandy. Używanie i nadużywanie perswazji na co dzień. Tłum. J. Radzicki, & M. Szuster. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Thomson, O. (2001). Historia propagandy. Tłum. S. Głąbiński. Warszawa: Książka i Wiedza.
Tokarska-Bakir, J. (2008). Nędza polityki historycznej. W: P. Kosiewski (red.), Pamięć jako przedmiot władzy, (s. 27–30). Warszawa: Fundacja im. Stefana Batorego.
