DEFINICJA POJĘCIA: Współczesne holistyczne ujęcie procesu polityki publicznej zakłada, że ostateczny kształt polityki nie zostaje przesądzony wraz z jej wyborem i podjęciem decyzji o wdrażaniu. Stąd samo wdrażanie (implementacja) definiowane jest jako uściślenie, doprecyzowanie polityki publicznej; kontynuacja formułowania polityki publicznej, ale przy użyciu innego rodzaju środków; proces zmiany polityki, kształtowany przez liczne organizacje, praktykę administracyjną, politykę i wartości.

PROBLEMOWE UJĘCIE POJĘCIA: Przedstawiono różne ujęcia wdrażania polityk publicznych oraz charakteryzuje główne cechy tego procesu w Polsce. Rozdział składa się z trzech części: przedstawienia głównych koncepcji teoretycznych wdrażania polityki, próby identyfikacji podstawowych zasad wdrażania polityki w Polsce oraz rekomendacji dla doskonalenia systemu wdrażania polityki publicznej w Polsce.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I ­REKOMENDACJAMI: W Polsce w procesie wdrażania polityk dominują cechy typowe dla nurtu odgórnego implementacji z niemałą liczbą dysfunkcji. Fundamentalne znaczenie dla przebiegu i rezultatów wdrażania polityk ma jakość stanowionego prawa, która pomimo wielu reform w tym zakresie ciągle jest wyzwaniem dla polskich prawodawców. Zbyt wolno postępuje poprawa legislacji w zakresie jakości formułowania celów ustaw oraz monitorowania i sprawozdawania efektów implementacji polityk przez podmioty wdrażające. Przeregulowanie zasad wdrażania polityk oraz niewspółmierne do zidentyfikowanych zagrożeń działania instytucji kontrolnych prowadzą do trwałych zmian postaw uczestników działań wdrożeniowych w postaci stymulowania nieodpowiedzialności za efekty polityk.