Spory moralne w etyce środowiskowej
- jzaryczny, {$userGroup}, 327_Thier_Spory moralne w etyce srodowiskowej_K.pdf jzaryczny, {$userGroup}, 327_Thier_Spory moralne w etyce srodowiskowej_K.pdf
- jzaryczny, {$userGroup}, 327en_Thier_Spory moralne w etyce srodowiskowej_K.pdf jzaryczny, {$userGroup}, 327en_Thier_Spory moralne w etyce srodowiskowej_K.pdf
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Streszczenie
DEFINICJA POJĘCIA: Etyka środowiskowa to dział filozofii zajmujący się normatywnymi aspektami relacji człowieka do środowiska naturalnego.
ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Analiza historyczna jest ważnym elementem rozumienia procesu kształtowania filozoficznej refleksji nad normami i zasadami regulującymi stosunek człowieka do środowiska naturalnego. Istotnym etapem w rozwoju etyki środowiskowej było dostrzeżenie kryzysu ekologicznego spowodowanego przez nieodpowiedzialną działalność człowieka.
UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: W etyce środowiskowej ścierają się różne koncepcje i podejścia. To zróżnicowanie wynika z akceptacji odmiennych założeń, które decydują o normatywnym podejściu człowieka do środowiska naturalnego. Dominujące dziś podejścia to głównie antropocentryzm (skrajny i umiarkowany), biocentryzm (skrajny i umiarkowany) oraz ekocentryzm.
REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Etyka środowiskowa w wymiarze teoretycznym dostarcza norm i reguł praktycznego postępowania, które mają na celu normowanie ludzkich działań wobec naturalnych ekosystemów. W wymiarze praktycznym etyka środowiskowa powinna oddziaływać na zmianę świadomości człowieka w podejściu do świata przyrody. W związku z tym ważna jest edukacja ekologiczna, wspieranie postaw proekologicznych oraz kształtowanie inteligencji ekologicznej, która w praktyce powinna przekładać się na odpowiedzialne zachowanie wobec zasobów naturalnych.
Downloads
Bibliografia
Biesaga, T. (2008). Tadeusza Ślipko uzasadnienie norm chroniących przyrodę i zwierzęta. W: R. Janusz (red.), Żyć etycznie – żyć etyką. Prace dedykowane Ks. Prof. Tadeuszowi Ślipko SJ z okazji 90-lecia urodzin, (s. 77-107). Kraków: Wydawnictwo WAM.
Bonenberg, M. (1992). Etyka środowiskowa. Założenia i kierunki. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Cafaro, P. (2009). Rolston, Holmes, III. W: J.B. Callicott, & R. Frodeman (red)., Encyclopedia of Environmental Ethics and Philosophy, T. 2, (s. 211–212). Detroit–New York–London: Gale Cengage Learning.
Ganowicz‑Bączyk, A. (2015). Narodziny i rozwój etyki środowiskowej. Studia Ecologiae et Bioethicae, 13, 39–63.
Kant, I. (1984). Uzasadnienie metafizyki moralności. Tłum. M. Wartenberg. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Keller, D. (2012). Introduction: What is environmental ethics? W: D. Keller (red.), Environmental Ethics: The Big Questions, (s. 1–23). Oxford: Wiley‑Blackwell.
Lazari‑Pawłowska, I. (1976). Schweitzer. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna.
Rolston III, H. (2012). The Future of Environmental Ethics. W: D. Keller (red.), Environmental Ethics: The Big Questions, (s. 561–574). Oxford: Wiley‑Blackwell.
Thier, A. (2016). Gospodarcze i społeczne przyczyny oraz skutki deficytu zasobów wodnych. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.
Tyburski, W. (2013). Dyscypliny humanistyczne i ekologia. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Piątek, Z. ( 2008). Ekofilozofia. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Piątek, Z. (1996). Dylematy etyki środowiskowej. W: W. Tyburski (red.), Ekofilozofia i bioetyka. Materiały VI Polskiego Zjazdu Filozoficznego w Toruniu 5–9 września 1995 r. Toruń: KFiS WSRP.
Ślipko, T., & Zwoliński, A. (1999). Rozdroża ekologii. Kraków: Wydawnictwo WAM.