DEFINICJA POJĘCIA: Pojęcie kryzysu we współczesnej humanistyce jest powszechnie badane. Wiele dyscyplin podejmuje tę kwestię z perspektywy zadania, którym jest diagnoza kultury współczesnej. Pojęcie kryzysu kultury jest istotne zarówno dla filozofii, jak i dla nauk o kulturze i religii, zwłaszcza dla antropologii kulturowej. Badania nad kryzysem współczesności w kluczowym aspekcie kultury prowadzone są w horyzoncie pytania o kondycję kultury współczesnej i jej możliwy koniec.

ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Historyczna analiza pojęcia kryzysu we współczesnej humanistyce wskazuje na pojawienie się tego pojęcia w XIX wieku i jego rozwój na przełomie XIX i XX wieku. Szczególne znaczenie dla ukształtowania się tego pojęcia miały nurty filozoficzne XIX i XX wieku (neokantyzm, fenomenologia, hermeneutyka) oraz antropologia kulturowa (m.in. René Girarda).

UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: Problemowe ujęcie pojęcia kryzysu kultury będzie przedstawione w oparciu o różne nurty krytyki kultury. Podjęte przez te nurty zagadnienia pozwolą na sproblematyzowanie ­kwestii kryzysu jako przedmiotu badań humanistycznych w obszarze kultury.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I ­REKOMENDACJAMI: Kryzys kultury rozumiany jest jako kryzys człowieka i stanowi jeden z głównych tematów współczesnej humanistyki. Potwierdzają to bada­nia filozofów i antropologów kultury. Mimo różnych metodologii stosowanych w humanistyce – które decydują o różnych wnioskach i różnych podejściach do zagadnienia człowieczeństwa oraz jego relacji do kryzysu kultury – można jednak wskazać wspólną płaszczyznę badań humanistycznych.