Polityka historyczna jako narzędzie w stosunkach międzynarodowych

PDF
Opublikowano
marca 6, 2024

Streszczenie

DEFINICJA POJĘCIA: Uwzględniając pojęcia polityki historycznej i uczestników stosunków międzynarodowych, autor wyjaśnia, jak spra­wujący władzę dyskontowali lub instrumentalizowali przeszłość do osiągania korzyści na agendzie polityki zagranicznej.

ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Autor dokonuje anamnezy głównych dyskursów polityki historycznej w obszarze stosunków międzynarodowych oraz eksplikuje interferencję między politologią a historią, dwoma dyscyplinami naukowymi, które analizują politykę historyczną.

UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: W tej części autor kategoryzuje implementację polityki historycznej w oparciu o kryterium uczestnika stosunków międzynarodowych oraz konwergencyjnego lub agonicznego wektora polityki historycznej.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: W ostatniej części mowa o nadaniu polityce historycznej atestu i statusu relewantnego narzędzia do kształtowania relacji wśród uczestników stosunków międzynarodowych, jak i zasadnego narzędzia badawczego w ich analizie.

Downloads

Download data is not yet available.

Bibliografia

Barszcz, A., & Pilawa, K. (2018). Polityka historyczna. Próba programu pozytywnego. Pressje, 53, 49–59.

Chrobaczyński, J. (2018). Jak polityka historyczna ustanawia, filtruje i usuwa bohaterów. W: A. Bartuś (red.), Bohaterowie i antybohaterowie współczesnej Europy, (s. 97–112). Oświęcim: Urząd Miasta Oświęcim.

Confino, A. (1997). The Nation as a Local Metaphor. Württemberg, Imperial Germany, and National Memory, 1871–1918. Chapel Hill–London: University of North Carolina.

Chwedoruk, R. (2015). Polityka historyczna w Europie. Periodyzacja i wiodące dyskursy. Studia Politologiczne, 35, 47–74.

Cziomer, E. (2014). Współczesne stosunki międzynarodowe. Kraków: Krakowska Akademia Frycza Modrzewskiego.

Dabrowski, M., & Troebst, S. (2015). O używaniu i nadużywaniu historii. Polityka historyczna i kultury pamięci w Europie Środkowo i Południowo-Wschodniej (1791–1989). Pamięć i Sprawiedliwość, 1, 15–61.

„Historikerstreit”. (1987). Die Dokumentation der Kontroverse um die Einzigartigkeit der nationalsozialistischen Judenvernichtung. München: Piper.

Maissen, T. (2005). Verweigerte Erinnerung. Nachrichtenlose Vermögen und die Schweizer Weltkriegsdebatte 1989–2002. Zürich: Verlag Neue Zürcher Zeitung.

Olędzka, J. (2017). Konflikty pamięci a geopolityka przestrzeni radzieckiej. W: E. Dąbrowicz, B. Laterna, & M. Domurad (red.), Świadectwa pamięci. W kręgu źródeł i dyskursów od XIX wieku do dzisiaj, (s. 330–334). Białystok: Uniwersytet w Białymstoku.

Ponczek, E. (2013). Polityka pamięci versus polityka historyczna: aspekty semantyczny, aksjologiczny i merytoryczny w narracji polskiej. Przegląd Politologiczny, 2, 7–22.

Popiuk-Rysińska, I. (2017). Organizacje międzyrządowe jako uczestnicy stosunków międzynarodowych. W: W. Gizicki (red.) Wielopoziomowość w stosunkach międzynarodowych, (s. 23–36). Lublin: Instytut Sądecko-Lubelski.

Ranke, L. (1990). Über die Verwandtschaft und den Unterschied der Historie und der Politik. Eine Rede zum Antritt der ordentlichen Professur an der Universität Berlin im Jahre 1836. W: W. Hardtwig (red.), Über das Studium der Geschichte, (s. 47–60). München: Deutscher Taschenbuch Verlag.

Richers, J. (2013). Geschichtspolitik und Erinnerungskultur in Ungarn. RGOW, 1, 12–15.

Solarz, A.M. (2017). Antysemityzm jako instrument polityki zagranicznej Izraela. Stosunki Międzynarodowe, 1, 151–163.

Stobiecki, R. (2008). Historycy wobec polityki historycznej. W: S.M. Nowinowski, J. Pomorski, & R. Stobiecki (red.), Pamięć i polityka historyczna. Doświadczenia Polski i jej sąsiadów, (s. 175–192). Łódź: Instytut Pamięci Narodowej.

Wolfrum, E. (1997). Die Preußen-Renaissance: Geschichtspolitik im deutsch-deutschen Konflikt. W: M. Sabrow (red.), Verwaltete Vergangenheit. Geschichtskultur und Herrschaftslegitimation in der DDR, (s. 145–166). Leipzig: Akademie-Verlags-Anstalt.