Zagrożenia hybrydowe

pdf
Opublikowano
lutego 15, 2024

Streszczenie

DEFINICJA POJĘCIA: Zagrożenia hybrydowe odnoszą się do skoordynowanych i zsynchronizowanych działań prowadzonych poniżej progu wojny przez podmioty państwowe lub niepaństwowe, których celem jest wykorzystanie słabości i wyrządzenie szkody obiektowi ataku poprzez wpływanie na jego procesy decyzyjne na poziomie lokalnym, regionalnym, państwowym lub instytucjonalnym.

ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: W erze postzimnowojennej rewizjonistyczne mocarstwa, w obliczu rosnącego w siłę NATO i Stanów Zjednoczonych, stworzyły koncepcyjny model konfrontacji z Zachodem, zmieniając formy i sposoby oddziaływania międzynarodowego. Zagrożenia hybrydowe odzwierciedlają zmiany, do jakich doszło w charakterze prowadzonych konfliktów oraz w kontekście roli podmiotów niepaństwowych. Wpływ na te zmiany miały globalizacja, międzynarodowe usieciowienie, Internet, nowe technologie informacyjne, media społecznościowe, przestrzeń informacyjna i nowy krajobraz medialny.

UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: Podmioty stosujące zagrożenia hybrydowe dążą do uzyskania coraz większych wpływów międzynarodowych przy minimalizacji ponoszonych kosztów. Cele strategiczne osiągają w rezultacie synchronizowania oddziaływania, niejednoznaczności, a przede wszystkim osiąganych efektów. Dobór narzędzi zależy od oddziałującego podmiotu (aktor państwowy, niepaństwowy) i celu jego działania. Każde narzędzie może wywoływać efekty w jednej lub kilku domenach operacyjnych.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Celowo synchronizowane w czasie i przestrzeni zagrożenia hybrydowe stanowią mechanizm prowadzenia długotrwałej rywalizacji strategicznej w szarej strefie i osiągania celów politycznych dzięki wykorzystaniu podatności występujących w atakowanych państwach i organizacjach międzynarodowych, bez potrzeby prowadzenia bezpośredniej walki zbrojnej.

Downloads

Download data is not yet available.

Bibliografia

Balaban, M., & Mielniczek, P. (2018). Hybrid Conflict Modeling. W: M. Rabe, A.A. Juan, N. Mustafee, A. Skoogh, & in. (red.), Winter Simulation Conference. Gothenburg: IEEE.

European External Action Service (EEAS). (2018). A Europe that Protects. Countering Hybrid Threats. Factsheet 13 June.

Giannopoulos, G., & Smit, H. (2020). The landscape of hybrid threats. A conceptual model. Ispra: European Commission.

Giles, K. (2020). Missiles Are not the Only Threat. W: M. Jonsson, & R. Dalsjö (red.), Beyond Bursting Bubbles. Understanding the Full Spectrum of the Russian A2/AD Threat and Strategies for Counteracting It. Stockholm: FOI.

Gruszczak, A. (2011). Hybrydowość współczesnych wojen – analiza krytyczna. W: W. Sokała, & B. Zapała (red.), Asymetria i hybrydowość – stare armie wobec nowych konfliktów, (s. 9–17). Warszawa: Biuro Bezpieczeństwa Narodowego.

Hoffman, F.G. (2007). Conflict in the 21st Century. The Rise of Hybrid Wars. Arlington: Potomac Institute for Policy Studies.

Hoffman, F.G. (2009). Hybrid Warfare and Challenges. Joint Forces Quarterly, 52.

Johnson, D.E. (2011). Hard Fighting. Israel in Lebanon and Gaza. Santa Monica: RAND.

Kilcullen, D. (2019). The Evolution of Unconventional Warfare. Scandinavian Journal of Military Studies, 2, 61–71.

Lasconjarias, G., & Larsen, J.A. (2015). NATO’s Response to Hybrid Threats. Rome: NATO Defense College.

Mattis, J., & Hoffman, F.G. (2005). Future Warfare. The Rise of Hybrid Wars. Proceedings Magazine, 11.

Mazaraki, A., Kalyuzhna, N., & Sarkisian, L. (2021). Multiplicative Effects of Hybrid Threats. Baltic Journal of Economic Studies, 4.

Monaghan, S. (2019). Countering Hybrid Warfare. So What for the Future Joint Force. PRISM, 8.

Murden, S. (2007). Staying the Course in ‘Fourth‑Generation Warfare’. Persuasion and Perseverance in the Era of the Asymmetric Bargaining War. Contemporary Security Policy, 28, 197–211.

Zandee, D., van der Meer, S., & Stoetman, A. (2021). Countering hybrid threats Steps for improving EU‑NATO cooperation. Hague: Netherlands Institute of International Relations Clingendael.