Polityka historyczna a historia

PDF
Opublikowano
marca 6, 2024

Streszczenie

DEFINICJA POJĘCIA: Polityka historyczna pozostaje w relacji z historią rozumianą jako dzieje, które się wydarzyły oraz jako nauka o przeszłości.

ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Przyjmując klasyczną metodologię historyczną, a więc uznając, że istnieje prawda historyczna, winna ona być fundamentem polityki historycznej, co odróżnia ją od historycznej propagandy. Polityka historyczna powinna także pozostawać w relacji z pamięcią historyczną.

UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: Polityka historyczna realizowana państwach, które nie doświadczyły długotrwałego narzuconego totalitaryzmu wpływającego na schematy percepcji historii i pamięć historyczną, powinna charakteryzować się odpowiedniością tez do pamięci i historiografii. W naszej części Europy, ze względu na niemal półwiecze oddziaływania na pamięć przez propagandę komunistyczną, polityka historyczna odrzucająca postkomunistyczną spuściznę pozostawać będzie częściowo w sprzeczności z pamięcią historyczną (która została zmanipulowana).

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Odmienność sytuacji państw posttotalitarnych od wspólnot, które nie doświadczyły długotrwałego oddziaływania totalitaryzmu, będzie polegała na konieczności realizowania polityki historycznej w celu uwolnienia historii jako nauki od wpływów totalitarnej propagandy, a jednocześnie sanacji społecznej pamięci.

Downloads

Download data is not yet available.

Bibliografia

Boćkowski, D., Dąbrowski, F., Kornat, M., Jasina, Ł., Musiał, F., Piekarska, A.K., & Wasilewski, W. (2021–2022). „…The Phrase that «History Does Not Matter to the Present Day» Was Never More Deceptive than It Is Now.” The Narrative of the Great Patriotic War in the Historians’ Assessment (Editors’ Debate) Warsaw, July 16, 2021. Institute of National Remembrance Review, 3, 9–41.

Chwedoruk, R. (2018). Polityka historyczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Giddens, A. (2001). Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności. Tłum. A. Szulżycka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Greloff, J. (2021). Pamięć jako kategoria polityczna w filozofii Paula Ricoeura. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej.

Iggers, G.G., & Zamorski, K. (red.). (2010). Historiografia XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Jaegger, F., & Rüsen, J. (1992). Geschichte des Historismus. Eine Einführung. Munich: C.H. Beck.

Kacała, T. (2015). Dezinformacja i propaganda w kontekście zagrożeń dla bezpieczeństwa państwa. Przegląd Prawa Konstytucyjnego, 2, 49–66.

Kmak-Pamirska, A. (2017). Zmienność pamięci. Biskup Carl Maria Splett w polskiej i niemieckiej pamięci historycznej. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej.

Kostro, R., & Merta, T. (red.). (2005). Pamięć i odpowiedzialność. Kra­ków: Ośrodek Myśli Politycznej.

Łuczewski, M. (2017). Kapitał moralny. Polityki historyczne w późnej nowoczesności. Kraków: Ośrodek Myśli Politycznej.

Musiał, F. (2011). Polityka historyczna czy historyczna świadomość? Działalność Instytutu Pamięci Narodowej. Horyzonty Polityki, 2(3), 149–170.

Nowak-Far, A., & Zamęcki, Ł. (2016). Die fehlerhaften Gedächtnis-Codes Die Verunstaltung der Erinnerung an die internationalen Verbrechen im offentlichen Diskurs. Warszawa: C.H. Beck.

Stobiecki, R. (2008). Historycy wobec polityki historycznej. W: S.M. Nowinowski, J. Pomorski, & R. Stobiecki (red.), Pamięć i polityka historyczna. Doświadczenia Polski i jej sąsiadów, (s. 175–192). Łódź: Instytut Pamięci Narodowej.

Topolski, J. (1976). Świat bez historii. Warszawa: Wiedza Powszechna.

Zamorski, K. (2008). Nostalgia i wzniosłość a refleksja krytyczna w dziejach. Kiedy „polityka historyczna” ma sens? W: S.M. Nowinowski, J. Pomorski, & R. Stobiecki (red.), Pamięć i polityka historyczna. Doświadczenia Polski i jej sąsiadów, (s. 53–64). Łódź: Instytut Pamięci Narodowej.