DEFINICJA POJĘCIA: Cyberbezpieczeństwo obejmuje kwestie ochrony przed zagrożeniami powstającymi w nowym środowisku ludzkich interakcji, jakim stała się cyberprzestrzeń. Termin ten postrzegać należy jako stan, w którym ryzyko wystąpienia takich negatywnie wartościowanych zjawisk dla własnych zasobów cyfrowych w tej domenie jest niewielkie, lub też istnieje zdolność ochrony przed nimi. Można tę kategorię ujmować również jako proces zmierzający do zapewnienia pełnej ochrony wykorzystywanej infrastruktury teleinformatycznej, a także wszystkiego, co się w niej znajduje i co ona kontroluje.

ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Problemy dla cyberbezpieczeństwa wywodzą się z procesów rewolucji informatycznej, która rozpoczęła się w połowie XX wieku. Niemniej, pierwsze poważne zagrożenia pojawiły się dopiero w latach 80. XX wieku, czego symbolem było pojawienie się środowiska hakerskiego. Do profesjonalizacji różnych form przestępczości komputerowej doszło dopiero na początku XXI wieku.

UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: Zagrożenia dla bezpieczeństwa teleinformatycznego wywodzą się bezpośrednio z cech charakterystycznych cyberprzestrzeni jako nowej sfery ludzkiej aktywności. Ich powstawaniu sprzyja m.in. trudność wykrywania sprawców cyberataków, relatywnie niskie koszty ich przeprowadzania, a także brak wywiadu strategicznego w tej domenie.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Podnoszenie poziomu cyberbezpieczeństwa wiąże się z działaniami o charakterze organizacyjnym, prawnym oraz technicznym. Niestety pełne przeciwdziałanie zagrożeniom w tym wymiarze nie jest możliwe. Z jednej strony, wynika to z samej specyfiki cyberprzestrzeni. Z drugiej natomiast, poziom współpracy międzynarodowej w tym zakresie jest niewystarczający. Najczęściej podnoszenie poziomu cyberbezpieczeństwa koncentruje się na szeroko pojętej profilaktyce, przejawiającej się m.in. utrzymywaniem dobrych praktyk w zakresie korzystania z urządzeń teleinformatycznych.