DEFINICJA POJĘCIA: Edukacja religijna w szkołach państwowych w Europie Zachodniej jest złożonym zagadnieniem. Niektóre kraje nie nauczają religii w szkołach państwowych, a w innych jest ona przedmiotem szkolnym, ale realizuje odmienne cele, obejmuje różne treści, inaczej definiuje rolę nauczyciela itp. Z perspektywy pojęciowej można wyróżnić trzy modele edukacji religijnej, będące przedmiotem niniejszej analizy.

ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Analiza edukacji religijnej zostanie przeprowadzona dla następujących krajów Europy Zachodniej: Niemcy, Anglia, kraje nordyckie, Szwajcaria i Francja.

PROBLEMOWE UJĘCIE POJĘCIA: E Europie Zachodniej edukacja religijna najczęściej odbywa się w ramach jednego z trzech modeli. W modelu wyznaniowym religia nauczana jest z perspektywy konkretnej wspólnoty religijnej, co umożliwia uczniom kontakt z doktryną i praktykami religijnymi tej wspólnoty. W modelu ponadwyznaniowym uczniowie zapoznają się z całym wachlarzem odmiennych tradycji religijnych z neutralnego punktu widzenia, a wiedza zdobyta dzięki uczestnictwu w tym przedmiocie kształtuje ich postawę wobec różnorodności religijnej. Model dialogiczny umożliwia dialog pomiędzy odmiennymi światopoglądami religijnymi i świeckimi podczas lekcji religii, co pozwala uczniom na dokonanie krytycznej refleksji dotyczącej ich uprzedzeń wobec religii oraz wy-pracowanie postawy szacunku i tolerancji wobec różnych wyznań.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I  REKOMENDACJAMI: Analiza sposobu nauczania religii w wybranych krajach europejskich, takich jak Niemcy, Anglia, kraje nordyckie, Szwajcaria czy Francja, umożliwia wysnucie dwóch wniosków: po pierwsze, trzy tradycyjne modele nauczania tego przedmiotu są realizowane kontekstowo i reprezentują idealne typy w sensie weberowskim. Po drugie, wyznaniowa edukacja religijna w coraz większym stopniu jest zastępowana edukacją ponadwyznaniową i dialogiczną.