DEFINICJA POJĘCIA: W politykach publicznych dominuje paradygmat państwowocentryczny, a badanie lokalnej polityki publicznej rozumianej jako polityka kształtowana przez władze publiczne odpowiedzialne za ograniczony obszar wyłoniło się relatywnie późno.

PROBLEMOWE UJĘCIE POJĘCIA: Celem rozdziału jest omówienie najważniejszych wątków badań nad lokalnymi politykami publicznymi jako tworzącej się subdyscypliny analizy polityk publicznych. Rozdział wychodzi od założenia, że warunkiem istnienia lokalnej polityki publicznej jest zaistnienie przestrzeni, w której organy władzy publicznej poniżej poziomu ogólnokrajowego mają realną władzę dokonywania wyborów politycznych. Im bardziej kraj jest zdecentralizowany, tym większa jest ta przestrzeń. Stąd też badanie relacji między centrum i władzami poniżej poziomu centralnego to istotny wątek w studiach nad lokalnymi politykami publicznymi. Drugi wątek to proces tworzenia lokalnych polityk, wreszcie trzeci to ich treść. Poszukując odpowiedzi na pytanie, co określa te wymiary lokalnych polityk, badacze odwołują się do trzech klasycznych wyjaśnień wywodzących się z podejścia pluralistycznego, instytucjonalnego i akcentującego rolę interesów ekonomicznych. Specyficzne dla studiów nad lokalnymi politykami jest natomiast wyjaśnienie odwołujące się do przestrzeni jako czynnika wyjaśniającego procesy polityczne. Druga część rozdziału została poświęcona lokalnym politykom publicznym w Polsce.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I ­REKOMENDACJAMI: Mimo relatywnie dużej przestrzeni dla lokalnych polityk publicznych, polski model niekonsekwentnej decentralizacji traktuje samorządy terytorialne jako lokalnych realizatorów centralnych polityk publicznych, co najlepiej widać na przykładzie polityki oświatowej.