Nowe technologie a stosunki polityczne
Opublikowano
stycznia 7, 2025
Copyright (c) 2025 Słowniki Społeczne
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Streszczenie
DEFINICJA POJĘCIA: Nowe technologie rozumiemy tutaj jako technologie ICT (ang. Information and Communication Technologies, pol. TIK – technologie informacyjno-komunikacyjne lub teleinformacyjne). Definiujemy je jako rodzinę technologii służących do gromadzenia, przetwarzania i przesyłania informacji w formie cyfrowej.
ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Źródeł technologii ICT możemy poszukiwać już w początkach XIX wieku, jednakże pojawiają się one dopiero w tzw. informacjonizmie. Pierwotnie zaczęto posługiwać się tym terminem w Japonii, gdzie występował w postaci jōhōka shakai.
UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: Tematyka zależności stosunków politycznych od stanu technologii ma stosunkowo długą tradycję w nauce i pierwotnie nazywano ją teorią postępu. Podwaliny pod nią położyli w XVIII wieku we Francji Jean Antoine Nicolas de Condorcet oraz Anne Robert Jacques Turgot. Ich koncepcja słusznie opierała się na przekonaniu o kreatywnej sile ludzkiego rozumu. W wieku XIX istotny wkład w rozwój nurtu naukowego, charakteryzowanego współcześnie jako determinizm technologiczny, wnieśli amerykańscy antropolodzy ewolucyjni Lewis Morgan i Thorstein Veblen, a w wieku XX – Harold Innis i Marshall McLuhan.
REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Nowe technologie ICT, rozumiane jak wyżej, zostały dostrzeżone przez aktorów politycznych już z początkiem lat 90. XX wieku, czyli w okresie raczkującego jeszcze Internetu pierwszej generacji (Web 1.0). Inicjatorem tych skromnych początków wykorzystania nowych narzędzi komunikowania politycznego był Lamar Alexander. Największy wkład w twórcze wykorzystanie narzędzi nowomedialnych w komunikowaniu politycznym wniósł Barack Obama, który dwukrotnie (2008 i 2012) wygrał wybory prezydenckie w USA.
Downloads
Download data is not yet available.
Bibliografia
Blumer, H. (1984). Społeczeństwo jako symboliczna interakcja. W: E. Mokrzycki (Red.), Kryzys i schizma. T. 1 (s. 71–87). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Bukowska, X., & Wnuk-Lipiński, E. (2009). „Obywatelskość a la polonaise – czyli jakimi obywatelami są Polacy?”. Nauka, 1, 23–46.
Dobek-Ostrowska, B. (2009). Porozumienie czy konflikt? Politycy, media i obywatele w komunikowaniu politycznym. Warszawa–Bielsko-Biała: Wydawnictwo Szkolne PWN.
Drapeau, M. (2009). Government 2.0: From the Goverati Adhocracy to Government with the People. W: J. Gøtze, & Ch.B. Pedersen (Red.), przedmowa D. Tapscott, State of the EUnion. Government 2.0 and Onwards (s. 31–39). 21Gov.net.
Innis, H. (1950). Empire and Communications. Toronto: Oxford University Press.
Innis, H. (1923). A History of the Canadian Pacific Railway. London–Toronto: McClelland and Stewart, Ltd.
Innis, H. (1930). The Fur Trade in Canada: An Introduction to Canadian Economic History. Toronto: University of Toronto Press.
Innis, H. (1951). The Bias of Communication. Toronto: University of Toronto Press.
Lakomy, M. (2013). Demokracja 2.0. Interakcja polityczna w nowych mediach. Kraków: Wydawnictwo WAM – Akademia Ignatianum.
Leoński, W. (2014). „Technologie informacyjno-komunikacyjne jako czynnik poprawy konkurencyjności polskich przedsiębiorstw”. Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, 38(1), 181–192.
Maffesoli, M. (2008). Czas plemion. Schyłek indywidualizmu w społeczeństwach ponowoczesnych. Przeł. B. Fatyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Marciniak, E.M. (2012). Komunikowanie polityczne w ujęciach interpretacyjnych. Studia Politologiczne. T. 25. Warszawa: Instytut Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 13–30.
McLuhan, M. (1962). The Gutenberg Galaxy. The Making of Thypographic Man. Toronto: University of Toronto Press.
Michalczyk, S. (2017). „Kognicje i emocje w procesie recepcji mediów”. W: Rocznik Prasoznawczy. R. 11 (s. 11–31). Sosnowiec: Wyższa Szkoła Humanitas.
Ogburn, W.F. (1922). Social Change with Respect to Culture and Original Nature. New York: B.W. Huebsch.
Oleksiejczuk, E., & Oleksiejczuk, A. (2009). „Rola technologii informacyjnej w zarządzaniu oraz jej wpływ na kształtowanie się społeczeństwa informacyjnego”. W: Przedsiębiorczość – Edukacja, 5, 57–68.
Porębski, L. (2013). „Rozwój elektronicznej administracji… jako element zróżnicowania regionalnego”. „Studia Regionalne i Lokalne”, 3(53), 60–74.
Szybut, N., Porębski, L., & Lakomy, M. (2014). Polityka 2.0. Kraków: Wydawnictwo WAM – Akademia Ignatianum.
Wendland, M. (2014). Filozoficzne i metodologiczne podstawy historii komunikacji. Poznań: UAM.
Wendland, M. (2015). „Praktyki komunikacyjne jako praktyki społeczne w ujęciu historycznym”. W: M. Wendland (Red.), Historia idei komunikacji (s. 95–115). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Zilber, A. (2022, 15 listopada). FBI chief Christopher Wray says TikTok is a ‘national security concern’. New York Post. https://nypost.com/2022/11/15/fbi-chief-says-tiktok-is-a-national-security-concern/ (dostęp: 28.03.2024).
Zuboff, S. (2020). Wiek kapitalizmu inwigilacji. Walka o przyszłość ludzkości na nowej granicy władzy. Przeł. A. Unterschuetz. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
