Osobowość a zachowania polityczne
Opublikowano
stycznia 6, 2025
Copyright (c) 2025 Słowniki Społeczne
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Streszczenie
DEFINICJA POJĘCIA: Celem artykułu jest przedstawienie podstawowych sposobów rozumienia osobowości politycznej i jej znaczenia w procesach politycznych.
ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Zaprezentowana zostaje teoria racjonalnego wyboru, pojęcie wizerunku, w tym wizerunku politycznego, i jego rola w procesach wyborczych.
UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: Artykuł problematyzuje użycie political branding jako kategorii użytecznej w badaniach zachowań politycznych.
REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Artykuł rekapituluje wnioski mówiące o tym, iż decyzje wyborcze są determinowane nie tylko osobistymi przekonaniami i cechami socjodemograficznymi jednostki, ale także zależą od jej właściwości indywidualnych.
Downloads
Download data is not yet available.
Bibliografia
Alesina, A., & Cukierman, A. (1990). The politics of ambiguity. Quarterly Journal of Economics, 105, 829–850.
Amodio, D.M., Jost, J.T., Master, S.L., & Yee, C.M. (2007). Neurocognitive correlates of liberalism and conservatism. Nature Neuroscience, 10, 1246–1247.
Anderson, J.R. (1983). The Architecture of Cognition. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Barbaranelli, C., Caprara, G.V., Vecchione, M., Fraley, Ch.R. (2007). Voters’ personality traits in presidential elections. Personality and Individual Differences, 42, 1199–1208.
Bartels, L.M. (1986). Issue voting under uncertainty: An empirical test. American Journal of Political Science, 30, 709–728.
Caprara, G.V., & Zimbardo, P.G. (2004). Personalizing Politics. A Congruency Model of Political Preference. American Psychologist, 59(7), 581–594.
Caprara, G.V., Barbaranelli, C., Consiglio, C., Picconi, L., & Zimbardo, P.G. (2003). Personalities of politicians and voters: Unique and synergic relationships. Journal of Personality and Social Psychology, 84, 849–856.
Carmines, E.G., & Stimson, J.A. (1980). The two faces of issue voting. American Political Science Review, 74, 78–91.
Carney, D.R. (2020). The nonverbal display of power, status, and dominance. Current Opinion in Psychology, 33, 256–264.
Cwalina, W., & Falkowski, A. (2005). Marketing polityczny. Perspektywa psychologiczna. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Dey, E.L. (1997). Undergraduate Political Attitudes: Peer Influence in Changing Social Contexts. Journal of Higher Education, 68, 398–413.
Fiske, S.T., & Neuberg, S.L. (1990). A continuum of impression formation, from category-based to individuating processes: Influences of information and motivation on attention and interpretation. W: M.P. Zanna (Red.), Advances in experimental social psychology, vol. 23 (s. 1–74). San Diego, CA: Academic Press.
Glass, D.P. (1985). Evaluating presidential candidates: Who focuses on their personal attributes? Public Opinion Quarterly, 49, 517–534.
Kanai, R., Feilden, T., Firth, C., & Rees, G. (2011). Political Orientations Are Correlated with Brain Structure in Young Adults. Current Biology, 21(8), 677–680.
Keller, K.L. (1993). Conceptualizing, measuring, managing customer-based brand equity. Journal of Marketing, 57(1), 1–22.
Kern, M. (1989). 30-second politics: Political advertising in the eighties. New York: Praeger.
Winter, D.G. (2008). Osobowość a zachowania polityczne. W: D.O. Sears, L. Huddy, & R. Jervis (Red.), Psychologia polityczna. Przeł. R. Andruszko (s. 101–132). Kraków: Wydawnictwo UJ.
