Posthumanizm
pdf
- jzaryczny, {$userGroup}, 343_Bugajska_Posthumanizm_K.pdf jzaryczny, {$userGroup}, 343_Bugajska_Posthumanizm_K.pdf
- jzaryczny, {$userGroup}, 343en_Bugajska_Posthumanizm_K.pdf jzaryczny, {$userGroup}, 343en_Bugajska_Posthumanizm_K.pdf
Opublikowano
marca 4, 2024
Copyright (c) 2023 Ignatianum University Press
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Streszczenie
DEFINICJA POJĘCIA: Posthumanizm jako zestaw poglądów związany jest z krytyką pewnego rodzaju modelu antropologicznego czy humanizmu oraz z opisem tzw. postczłowieka, który miałby się pojawić na skutek interwencji technologicznych. Nie bez znaczenia są też przemiany socjologiczne i polityczne w myśleniu o zakresie znaczeniowym terminów, takich jak osoba czy obywatel.
ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Zasadniczy rozwój myśli posthumanistycznej notuje się od lat 80. XX wieku, choć jej źródeł doszukiwać się można w kryzysach wieku XIX. W ostatnich latach (po 2010 roku) w obrębie myśli posthumanistycznej zaznacza się zwrot w stronę nie‑ludzi (the non‑human turn).
UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: Posthumanizm problematyzuje pojęcia bios i techne oraz pojęcia człowieka i osoby.
REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Posthumanizm jest zjawiskiem, które powstaje w odpowiedzi na realny kryzys antropologiczny: jest raczej częścią tego kryzysu niż jego rozwiązaniem.Dokonując oceny tego zjawiska, ważne jest przede wszystkim dostrzeganie różnicy pomiędzy realną oceną kryzysu a dyskursem ideologicznym, który wokół niego powstaje.
Downloads
Download data is not yet available.
Bibliografia
Bakke, M. (2010). Posthumanizm. Człowiek w świecie większym niż ludzki. W: J. Sokolski (red.), Człowiek wobec natury – humanizm wobec nauk przyrodniczych, (s. 337–357).Warszawa: Wydawnictwo Neriton.
Braidotti, R. (2013). The Posthuman. Cambridge: Polity Press.
Braidotti, R., & Hlavajova, M. (red.). (2018). The Posthuman Glossary. London–New York: Bloomsbury.
Clarke, B., & Rossini, M. (red.). (2017). The Cambridge Companion to Literature and the Posthuman. Cambridge: Cambridge University Press.
Ferrando, F. (2019). Philosophical Posthumanism. London–New York: Bloomsbury.
Fukuyama, F. (2002). Our Posthuman Future. New York: Farrar, Straus and Giroux.
Grusin, R. (2015). The Non‑Human Turn. Minneapolis: University of Minnesota Press.
Haraway, D. (1991). Simians, Cyborgs, and Women. The Reinvention of Nature. London–New York: Routledge.
Hayles, K.N. (1999). How We BecamePosthuman. Virtual Bodies in Cybernetics, Literature, and Informatics. Chicago: University of Chicago Press.
Kompendium Nauki Społecznej Kościoła (2005). Papieska Rada Iustitia et Pax. Kielce. Pobrane z: https://www.vatican.va/roman_curia/pontifical_councils/justpeace/documents/rc_pc_justpeace_doc_20060526 _compendio‑dott-soc_pl.html (dostęp: 21.02.2023).
Latour, B. (2017). Anthropology at the Time of Anthropocene – a Personal View of What is to be Studied. W: M. Brightman, & J. Lewis, (red.), The Anthropology of Sustanaibility, (s. 35–51). London: Palgrave.
Lyotard, J.F. (1991). The Inhuman. Reflections on Time. Cambridge: Polity Press.
Roden, D. (2015). Posthuman Life. Philosophy at the Edge of Human. Oxon–New York: Routledge.
Waters, B. (2006). From Human to Posthuman. Christian Theology in a Postmodern World. Farnham: Ashgate.
Weinnermann, D.J. (2013). Posthuman Personhood. Lanham–Plymouth: UPA.
