DEFINICJA POJĘCIA: Polityka publiczna to specyficzne podejście do polityki, które akcentuje działania władz publicznych w celu rozwiązania problemów o zbiorowym (publicznym) znaczeniu. Politykę publiczną odróżnia od dominującego rozumienia polityki skupienie się nie tyle na aspekcie konkurencji, walki o władzę i zasoby, ile na wyborze jednej z dostępnych ścieżek radzenia sobie z problemami publicznymi.

PROBLEMOWE UJĘCIE POJĘCIA: Podejście to, obecne od początku refleksji nad polityką, jako samoświadoma teoria zapoczątkowująca dyscyplinę naukową pojawiło się w latach 50. XX wieku w amerykańskiej naukowej refleksji nad administracją publiczną. Cechą charakterystyczną tego wczesnego ujęcia polityki publicznej było oparcie się na schemacie racjonalności instrumentalnej i akcentowanie wiedzy jako czynnika, który pozwoli tworzyć optymalne rozwiązania problemów publicznych. Późniejszy rozwój refleksji nad politykami publicznymi w ogromnej mierze sprowadza się do różnych form kwestionowania założenia racjonalności.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I ­REKOMENDACJAMI: Najpopularniejsze w ostatnich dwóch dekadach teorie procesu tworzenia polityki publicznej nie składają się na jakiś obowiązujący w nauce o polityce publicznej paradygmat, ale na ich podstawie można zrekonstruować zestaw twierdzeń, które nie są kontestowane i tworzą jej „zdroworozsądkowy” rdzeń. Jego sednem jest przekonanie o ograniczonej racjonalności tworzenia polityk publicznych, wynikające z nieufności w odniesieniu do procesów poznawczych twórców polityki. Konsekwentnie więc, docenia się znaczenie idei/wartości jako kluczowych czynników w procesie podejmowania decyzji o wyborze polityki. W rezultacie rozróżnienie polityki publicznej i polityki jako walki o władzę rozmywa się, ale analizowanie polityk publicznych nadal dostarcza unikatowych narzędzi rozumienia świata polityki.