Kultura pisma i książki

- jzaryczny, {$userGroup}, 252_Niec_Kultura pisma i ksiazki.pdf jzaryczny, {$userGroup}, 252_Niec_Kultura pisma i ksiazki.pdf
- jzaryczny, {$userGroup}, 252en_Niec_Kultura pisma i ksiazki.pdf jzaryczny, {$userGroup}, 252en_Niec_Kultura pisma i ksiazki.pdf

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Streszczenie
DEFINICJA POJĘCIA: Kultura książki to ogół zjawisk i procesów społecznych z nią związanych, gdzie ściśle powiązane są aspekty duchowe (tekst) i materialne (książka). Są one autonomiczne, choć nigdy w pełni niezależne. Specyficzna kultura książki może kształtować się na różnych poziomach: cywilizacji, narodu, regionu, środowiska a nawet instytucji (np. klasztory).
ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Kultura książki jako pojęcie i jako kategoria badawcza ukształtowała i rozwinęła wraz z wyodrębnieniem się nauki o książce i bibliotece na pograniczu nauk humanistycznych i społecznych w drugiej połowie XX wieku, aczkolwiek znajdziemy jej mniej lub bardziej wyraźne ślady wcześniej.
PROBLEMOWE UJĘCIE POJĘCIA: Zasadniczą oś kultury książki stanowią procesy, instytucje i zjawiska, związane z produkcją i rozpowszechnianiem książki. Są one ze sobą powiązane i wchodzą w rozmaite relacje z otoczeniem społecznym.
REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Kultura książki jest spójną, efektywną i użyteczną koncepcją, pozwalającą na kompleksowe i pogłębione ukazanie zagadnień pisma i książki w tradycyjnej formie, ale także w kontekście i w łączności z szeroko pojmowaną kulturą mediów, w tym także nowych mediów. Jej efektywność polega także na tym, że korzysta z dorobku wielu dyscyplin, wykorzystuje istniejący aparat pojęciowy, a jednocześnie wytwarza nowe metody.
Downloads
Bibliografia
Dahl, S. (1965). Dzieje książki. Tłum. E. Garbacik, T. Zapiór & H. Devechy. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Dunin, J. (1998). Pismo zmienia świat. Czytanie, lektura, czytelnictwo. Warszawa–Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Duninowie, C., & J. (1983). Philobiblon polski. Wrocław: Ossolineum.
Wojciechowski, J.M. (1978), Ekslibris – godło bibliofila. Wrocław: Ossolineum.
Gruchała, J.S. (2002). Iucunda familia librorum. Humaniści renesansowi w świecie książki. Kraków: Universitas.
Gwioździk, J. (2015). Kultura pisma i książki w żeńskich klasztorach dawnej Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Masson, A. (1981). The Pictorial Catalogue. Mural Decoration in Libraries. Nowy Jork: Oxford University Press.
Migoń, K. (1979). Z dziejów nauki o książce. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Migoń, K. (1984). Nauka o książce. Zarys problematyki. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Nieć, G. (2016). Wtórny rynek książki w Polsce. Instytucje, asortyment, uczestnicy. Kraków: Księgarnia Akademicka.
Partyka, J. (1995). Rękopisy dworu szlacheckiego doby staropolskiej. Warszawa: Semper.
Pietrzkiewicz, I. (2019). Kultura książki w zakonach męskich Wielkiego Księstwa Litewskiego XV–XVIII wieku. Kraków: Wydawnictwo Naukowe UP.
Pirożyński, J. (2002). Johannes Gutenberg i początki ery druku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Šimková, A. & in. (red.). (2009). Růžová zahrádka. Rukopisné modlitební knížky 18. a 19. Století. Sbírka Jana Poše. Olomouc: Muzeum umění.
Sławiński, J. (1998). Socjologia literatury i poetyka historyczna. W: J. Sławiński, Prace wybrane. T. 2: Dzieło – język – tradycja, (s. 33–63). Kraków: Universitas.
Świderkówna, A., & Nowicka, E. (1970). Książka się rozwija. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.