DEFINICJA POJĘCIA: Edukacja religijna jako wychowanie cnót moralnych jest procesem wychowawczym uwzględniającym działania wspierające rozwój rozumu i woli oraz psychicznych władz człowieka do poziomu cnót moralnych, na czele z cnotami kardynalnymi.

ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Kwestia wychowania cnót obecna jest w refleksji filozoficznej od starożytności, współcześnie stanowi fundament dyskusji między naukami empirycznymi i filozofią wychowania. w pedagogice religii podejmuje się ją głównie w myśli neotomistycznej.

PROBLEMOWE UJĘCIE POJĘCIA: ponieważ edukacja jest jednym z czynników kształtowania sprawności moralnych, mogących przybrać postać cnót lub wad, edukacja religijna wspiera rozwój cnót moralnych, jeżeli uwzględnione w jej teleologii zostają cnoty kardynalne oraz – istotne w kontekście specyfiki moralności chrześcijańskiej – cnoty teologalne. Ponadto cele te zostają przełożone na metodykę pracy wychowawczej, obejmującą włączenie jednostki w działania wspólnotowe.

REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: przemyślenia w zakresie pedagogiki religii wymaga kwestia wspierania rozwoju cnót moralnych, zwłaszcza odnoszących się do uczuć, oraz kwestia zależności między inicjacją religijną a rozwojem moralnym.